Իմ երազած երկրի անունը Հեքիաթային աշխարհ է։ Այդ երկրում միայն բնություն է և լիքը կանաչ տարացք, այնտեղ չկան էլէկտրոնական իրեր և լարեր։ Այնտեղ տները փոքրիկ էն, տեղավորվում է ընդհամենը երկու մարդ, դրա համար երեխաները վեց տարեկանից հետո առանձին տուն էն ունենում։ Այնտեղ մարդիկ աղբը գցում են հատուկ աղբամանների մեջ՝ ապակին ապակե աղբամանի մեջ, թուղթը թղթե աղբամանում և այլն։ Երեխաների մանկապարտեզը և դպրոցը բացոթյա է, բայց երբ ձմեռ կամ աշուն է լինում, երեխաները դպրոց և մանկապարտեզ չեն գնում։ Փող այնտեղ չկար, փողի փոխարեն այնտեղ տերևներ էին, իսկ կոպեկի փոխարեն ծաղիկներ էին։ Այնտեղ բոլոր աղջիկները հագնում էն կանաչ շորեր սև գոտիներով, իսկ տղաները կանաչ շալվար, կանաչ բլուզ և սև գոտի։ Տղաների մեջքի ետևում սպիտակ թևեր էն։ Եթե քեզ լավ պահես այսպիսի հետաքրքիր երկիր անպայման կգտնես։